„ CISZA NASZYM PRZYJACIELEM”

Często zastanawiamy się, dlaczego nasze dzieci są tak rozkrzyczane
i hałaśliwe? Dlaczego od najmłodszych lat krzyczą na podwórku, na ulicy, w domu,
w przedszkolu? Dlaczego słuchają głośnej muzyki, a po przyjściu do domu włączają telewizor? Dlaczego głośno zachowują się tzn. krzyczą, wrzeszczą i piszczą? Dlaczego często zachowują się głośno także podczas zajęć? Wiemy przecież, że cisza ułatwia skupienie, pozwala na wyciszenie emocji, wspomaga koncentracje.

            Chciałabym zachęcić wszystkich do tego, aby pomóc naszym dzieciom
i samym sobie, aby nauczyć je ciszy. Istnieje wiele metod ochrony przed hałasem, jednak podstawową metodą walki z nim jest likwidowanie jego źródeł i nie tworzenie nowych. Uświadamianie dzieciom różnic w zjawiskach dźwiękowych.
Rozmyślne unikanie nadmiernych hałasów jest pożądanym oddziaływaniem wychowawczym. Spokój i cisza mają bardzo duże znaczenie dla prawidłowego rozwoju i funkcjonowania dziecka, a także sposobu i jakości uczenia się oraz efektywnej pracy nauczyciela narażonego, tak jak i dzieci na nadmierny hałas.

Bardzo istotne jest wpojenie dzieciom takich zachowań, które miałyby na celu ochronę przed niekorzystnym wpływem hałasu na zdrowie człowieka.

            Dzieci są bardzo żywe, ruchliwe, modne obecnie „bezstresowe wychowanie” (źle pojmowane) powoduje u dzieci nieumiejętność współżycia i współdziałania
z innymi. Brak umiejętności oczekiwania na swoją kolej, nieumiejętność skupienia uwagi, brak wrażliwości. Ostatnio coraz częściej mówi się o zwiększającej się liczbie dzieci nadpobudliwych, o konieczności zajęcia się problemem nadpobudliwości psychoruchowej.
            Niepożądane zjawiska w stosunkach społecznych kształtują się już
w przedszkolu, dostrzegane są jednak przez rodziców i opiekunów dopiero w okresie szkolnym. Przejawem są wówczas trudności w nauce, zachowaniach w dziedzinie społecznej, agresja, nerwowość, trudności w kontaktach z rówieśnikami i dorosłymi, brak koncentracji i umiejętności skupienia uwagi.

            Uczmy dzieci ciszy, dostrzegajmy i przeżywajmy ją wspólnie, aby nasze pociechy potrafiły dłużej skupić uwagę, były wytrwalsze, miały większą wiarę
w siebie, aby potrafiły koncentrować się na tym co istotne.

W książce „Dzieci potrzebują ciszy” autorka proponuje ćwiczenia relaksacyjne zamknięte w rocznym cyklu, które umożliwiają bezstresowe i całościowe uczenie się.
            Ponieważ wielu dzieciom uczęszczającym do przedszkoli brak dziś spokoju, cierpliwości i opanowania – nauczyciele i rodzice powinni stale dbać o wprowadzanie momentów ciszy, spokoju i odprężenia. Dzięki umieszczonym w tej pozycji ćwiczeniom na wyciszenie, uwaga dzieci będzie bardziej skupiona na wewnętrznych przeżyciach i odczuciach.

Celem ćwiczeń relaksacyjnych w przedstawionych przez autorkę zabawach jest przeżycie ciszy i wewnętrznego ukojenia – nie zaś uczenie bezruchu. Dzięki nim dzieci potrafią dłużej skupić uwagę, są wytrwalsze, mają większą wiarę w siebie, poprawiają się wzajemne stosunki, potrafią koncentrować się na tym co istotne.
120 przedstawionych w tej książce zabaw na wyciszenie i spostrzeganie daje wychowawcom w przedszkolach, a także rodzicom materiały i gotowe pomysły, które można wykorzystać w ciągu całego roku. Ponadto pozytywne strony  prezentowanej książki to oprócz ożywienia zmysłów dzieci, ćwiczeń relaksacyjnych pomagających zmniejszyć stres i agresję, wyostrzyć spostrzeganie, nauczyć ciszy i koncentracji przy wykonywaniu zadań także:

• możliwość przeprowadzania ćwiczeń i zabaw proponowanych przez autorkę
  o każdej porze dnia
• proste, tanie, i niezbyt duża ilość materiałów i pomocy niezbędnych do realizacji ćwiczeń
• małe wymagania dotyczące warunków lokalowych
• zabawy dostosowane do grup o różnej, dowolnej liczbie uczestników
• możliwość wykorzystywania jako pomocy, przyborów do zabaw materiałów przyrodniczych czy odpadów (kasztany, plastikowe butelki).

Na podstawie książki „Dzieci potrzebują ciszy”
Andrea Erkert – opracowała M. Kogut